سرغچلغتنامه دهخداسرغچ . [ س َ غ ِ ] (اِ) کاسه ٔ چوبین . (برهان ) (جهانگیری ) (آنندراج ) : بگیر جام می از دست ساقی ای سقامخور بسان عرب دوغ اشتر از سرغچ .درویش سقا (از آنندراج ).