سرفرازی دادن
لغتنامه دهخدا
سرفرازی دادن . [ س َ ف َ دَ ] (مص مرکب ) بلندقدر ساختن . آبرو بخشیدن . مفتخر کردن :
کسی را کجا سرفرازی دهد
نخستین درش بی نیازی دهد.
ترا زین سپس بی نیازی دهم
به مازندران سرفرازی دهم .
که یزدان ترا بی نیازی دهد
بلند اختر و سرفرازی دهد.
کسی را کجا سرفرازی دهد
نخستین درش بی نیازی دهد.
فردوسی .
ترا زین سپس بی نیازی دهم
به مازندران سرفرازی دهم .
فردوسی .
که یزدان ترا بی نیازی دهد
بلند اختر و سرفرازی دهد.
فردوسی .