سرنهاده

سرنهاده . [ س َ ن ِ / ن َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) سربزیر. سر به پایین افتاده چنانکه پیرامون خود ننگرد. در رفتن بی توجه :
به راهت اندر چاه است سرنهاده متاز
به جامت اندر زهر است ناچشیده مخور.

مسعودسعد.

|| سرافکنده . سربزیر :
سبزه ٔ سرنهاده عرض دهد
هر نمی کز سحاب میچکدش .

خاقانی .