سرکوبه

سرکوبه . [ س َ ب َ / ب ِ ] (اِ مرکب ) از: سر + کوب (کوفتن ) + َه (نشانه ٔ اسم آلت ). (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ).گرز گران . (برهان ) (انجمن آرای ناصری ) :
سخت سرکوفته دارندش و او نالد زار
ناله ٔ مرد ز سرکوبه ٔ اعدا شنوند.

خاقانی .

|| (ن مف مرکب ) سرکوفته . خسته . رنجور :
سرکوبه ٔ دوریم مکن بیش
من خود خجلم ز کرده ٔ خویش .

نظامی .