سرکوتالغتنامه دهخداسرکوتا. [ س ِ / س َ ] (هزوارش ، اِ) هزوارش «سرکوتا» ، پهلوی «راز» . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). به لغت زند و پازند بمعنی راز باشد که سخن مخفی است . || داری که دزدان را از حلق آویزند. (برهان ).
