سرکوچک

سرکوچک . [ س َ چ َ / چ ِ ](ص مرکب ) کنایه از مردم فرومایه و بی قدر و قیمت و بی تعین . (برهان ) (انجمن آرای ناصری ). کنایه از بیقدرو بی تعین و حقیر و فرومایه . (آنندراج ) :
در این هم نبردی چو روباه و گرگ
تو سرکوچک آیی و من سربزرگ .

نظامی .

|| مقابل سربزرگ . (آنندراج ) :
چو باز ارچه سرکوچکم دل بزرگم
نخواهم کله وز قبا میگریزم .

خاقانی .