سفتجةلغتنامه دهخداسفتجة. [ س َ ت َ ج َ ] (معرب ، اِ) دادن مال خود را به شخصی در جایی و گرفتن آن مال را از آن شخص در شهر خود و این از باعث خوف طریق است . (آنندراج ) (منتهی الارب ).
