سفت گرلغتنامه دهخداسفت گر. [ س ُ گ َ ] (ص مرکب ) (از: سفت «سفتن » + گر، پسوند شغل و مبالغه ). (از حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). شخصی را گویند که مروارید و مرجان و امثال سوراخ میکند. (برهان ) (انجمن آرای ناصری ).
