سقیم گشتن
لغتنامه دهخدا
سقیم گشتن . [ س َ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) بیمار شدن :
دشمنت خسته و بشکسته و پا بسته به بند
گشته دل خسته وز آن خسته دلی گشته سقیم .
دشمنت خسته و بشکسته و پا بسته به بند
گشته دل خسته وز آن خسته دلی گشته سقیم .
؟ (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 295).