سلق
لغت‌نامه دهخدا
سلق . [ س ُ ل ُ ] (اِ) کیسه ٔ بزرگ چرمینی را گویند که اصناف و اجلاف برمیان بندند. (برهان ). خریطه ٔ بزرگ چرمین . (ناظم الاطباء) :
خلیلدان چو درآید بنطق با چمته
سلق ز تسمه زند بند بر زبان نصیح .
خانه های سلق خراب مباد
کانچه دارم ز یمن دولت اوست .
ای سلق اهل درم از تو ندارند گریز
مگرش هیچ نباشد که خریدار تو نیست .
سربند شلوار افراشتن
وزو چشم بند سلق داشتن .
|| در تداول عوام جمع سلیقه است : سلق سلق است .
خلیلدان چو درآید بنطق با چمته
سلق ز تسمه زند بند بر زبان نصیح .
نظام قاری (دیوان ص 54).
خانه های سلق خراب مباد
کانچه دارم ز یمن دولت اوست .
نظام قاری (دیوان ص 52).
ای سلق اهل درم از تو ندارند گریز
مگرش هیچ نباشد که خریدار تو نیست .
نظام قاری (دیوان ص 41).
سربند شلوار افراشتن
وزو چشم بند سلق داشتن .
نظام قاری (دیوان ص 193).
|| در تداول عوام جمع سلیقه است : سلق سلق است .
