سلمان

سلمان . [ س َ ] (اِخ ) ابن عبداﷲبن محمد مدت هشت سال دربغداد نحو و لغت نزد علی بن الدهان فراگرفت و در علم نحو بدرجه ٔ کمال رسید. از قاضی ابی طبیب طبری حدیث شنیده است . در اصفهان توطن کرده و در بغداد بتدریس علم نحو پرداخته است . او راست : تفسیر قرآن ، کتاب در قراآت و قانون فی اللغة در ده جلد. ایضاح ابی علی فارسی و دیوان متنبی و امالی را شرح کرده و بسال 493 یا 494 هَ . ق . درگذشته است . (معجم الادباء ج 4 ص 246).