سلم
لغتنامه دهخدا
سلم . [س ِ ] (ع اِ) آشتی و صلح که در مقابل جنگ است . (برهان ). آشتی . (جهانگیری ). صلح و آشتی . (غیاث ) (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). سَلم . (منتهی الارب ) :
چون بدیدم لطف و اکرام ترا
وآن سلام و سلم و پیغام ترا.
از کجا گوئیم علم از ترک علم
از کجا جوئیم سلم از ترک سلم .
|| مسلمانی . (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ص 59) (دهار).
چون بدیدم لطف و اکرام ترا
وآن سلام و سلم و پیغام ترا.
مولوی .
از کجا گوئیم علم از ترک علم
از کجا جوئیم سلم از ترک سلم .
مولوی .
|| مسلمانی . (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ص 59) (دهار).