سلیمانلغتنامه دهخداسلیمان . [ س ُ ل َ ] (اِخ ) ابن محمدبن احمد، مکنی به ابوموسی حامض بغدادی از علمای لغت و شعر بوده است . دارای اخلاقی تند و خشن بود و بعضی او را حامض خوانده اند. اوراست : خلق الانسان ، السبق النضال ، النبات ، الوحوش .
