ترجمه مقاله

سماکاره

لغت‌نامه دهخدا

سماکاره . [ س َ رَ / رِ ] (ص مرکب ،اِ مرکب ) سبوکش میخانه . (آنندراج ) (برهان ). || مطلق خدمتکار. (برهان ) (آنندراج ) :
از پی کسب و شرف پیش بناگوش و لبش
ماه دیدم رهی و زهره سماکاره ٔ دوست .

سنایی (دیوان چ مصفا ص 398).


آنکه او شاه بخردان باشد
کی سماکاره ٔ روان باشد.

سنایی .


رجوع به سماکار شود.
ترجمه مقاله