سمن برگ
لغت‌نامه دهخدا
سمن برگ . [ س َ م َ ب َ ] (اِ مرکب ) برگ یاسمن . (ناظم الاطباء). برگ سمن :
تذروان بچنگال باز اندرون
چکان از هوا بر سمن برگ خون .
وآن قطره ٔ باران که برافتد بسمن برگ
چون نقطه سفیدآب بود از بر طومار.
چون قدح گیریم از چرخ دو بیتی شنویم
بسمن برگ چو می خورده شود لب ستریم .
چو از باده سرشان گرانبار شد
سمن برگ هر دو چو گلنار شد.
اسیر سمن برگ شد مشک بید
غراب سیه صید باز سپید.
تذروان بچنگال باز اندرون
چکان از هوا بر سمن برگ خون .
فردوسی .
وآن قطره ٔ باران که برافتد بسمن برگ
چون نقطه سفیدآب بود از بر طومار.
منوچهری .
چون قدح گیریم از چرخ دو بیتی شنویم
بسمن برگ چو می خورده شود لب ستریم .
منوچهری .
چو از باده سرشان گرانبار شد
سمن برگ هر دو چو گلنار شد.
اسدی .
اسیر سمن برگ شد مشک بید
غراب سیه صید باز سپید.
نظامی .
