سمن سینه

سمن سینه . [ س َ م َ ن َ/ ن ِ ] (ص مرکب ) سمن بر. (ناظم الاطباء) :
او سمن سینه و نوشین لب و شیرین سخن است
مشتری عارض و خورشیدرخ و زهره لقاست .

فرخی .

چون سمن سینه زین سخن پرداخت
شه در آغوش خویش جایش ساخت .

نظامی .

زنان سمن سینه ٔ سیم ساق
بهر کار با او کنند اتفاق .

نظامی .