سمهرةلغتنامه دهخداسمهرة. [ س َ هََ رَ] (ع مص ) بی توالد شدن . کانه کل حیة برأسها. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). نمو کردن و بالیدن کشت بدون توالد و بدون آنکه زیادی حاصل کند. (ناظم الاطباء).
