سنبل تر
لغتنامه دهخدا
سنبل تر. [ سُم ْ ب ُ ل ِ ت َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از زلف و خط و خال . (آنندراج ). کنایه از خط جوانان و زلف خوبان . (برهان ) (ناظم الاطباء) :
صد پیل وار خواهدم از زر خشک از آنک
مشک است پیل بالا در سنبل ترش .
صد پیل وار خواهدم از زر خشک از آنک
مشک است پیل بالا در سنبل ترش .
خاقانی .