سنبل دمیدنلغتنامه دهخداسنبل دمیدن . [ سُم ْ ب ُ دَ دَ ] (مص مرکب ) ریش و خط برآمدن . تازه موی بر عارض دمیدن : یکی را سنبل از گل برکشیده یکی را گرد گل سنبل دمیده . نظامی .