سنگ آسیا
لغت‌نامه دهخدا
سنگ آسیا. [ س َ ] (اِ مرکب ) دو تخته سنگ گرد که در میان آنها چیزها را بسایند و آرد کنند. (ناظم الاطباء). آسیاسنگ . حجرالرحی . رحا. لافظة :
گرم سنگ آسیا بر سر بگردد
دل آن دل نیست کز دلبر بگردد.
چون بدیدی گردش سنگ آسیا
آب جو را هم ببین آخر بیا.
بدورانی گرفتارم که بهر دانه ٔ گندم
چو سنگ آسیا میگرددم چرخ نگون بر سر.
رجوع به سنگ شود.
گرم سنگ آسیا بر سر بگردد
دل آن دل نیست کز دلبر بگردد.
نظامی .
چون بدیدی گردش سنگ آسیا
آب جو را هم ببین آخر بیا.
مولوی .
بدورانی گرفتارم که بهر دانه ٔ گندم
چو سنگ آسیا میگرددم چرخ نگون بر سر.
ملا شانی تکلو (از آنندراج ).
رجوع به سنگ شود.
