سنگ خارا
لغت‌نامه دهخدا
سنگ خارا. [ س َ گ ِ ] (ترکیب اضافی ، اِمرکب ) نوعی از سنگ سخت . (ناظم الاطباء) :
گر ببیند عکس شمشیر تو در کوه اژدها
از فزع پنهان شود درسنگ خارا چون کشف .
سرکش مشو که چون شمع از غیرتت بسوزد
دلبر که در کف او موم است سنگ خارا.
رجوع به خارا شود. || درشتی خوی . || بخل . حرص . آز. (ناظم الاطباء).
گر ببیند عکس شمشیر تو در کوه اژدها
از فزع پنهان شود درسنگ خارا چون کشف .
عبدالواسع جبلی .
سرکش مشو که چون شمع از غیرتت بسوزد
دلبر که در کف او موم است سنگ خارا.
حافظ.
رجوع به خارا شود. || درشتی خوی . || بخل . حرص . آز. (ناظم الاطباء).
