سنگ یده

سنگ یده . [ س َ گ ِ ی َ دَ / دِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) سنگی که در بدن حیوانات تولید گردد. (ناظم الاطباء). || سنگی است که هرگاه عزیمت بر آن خوانده بر کف دست مقابل آسمان کنند ابر و باران بسیار ببارد و این عمل در ترکان شایع است . حجرالمطر. (از آنندراج ) :
اشک را موی کشان تا سر مژگان آورد
کار سنگ یده از ناله ٔ نی می آید.

صائب (از آنندراج ).

عاشق که چو باران نکند گریه ندیدم
سنگ دل خوبان همه سنگ یده باشد.

محسن تأثیر (از آنندراج ).

باعث ریزش مژگان سرشکم شده ست
دل سنگین تو سنگ یده را می ماند.

میرزا رضی (از آنندراج ).