سهی

سهی . [ س َ ] (ص ) راست و درست را گویند عموماً و هر چیز راست رسته را خوانند خصوصاً. (برهان ). راست عموماً و سروی که بغایت راست باشد خصوصاً. (غیاث ) :
بزد بر میان درخت سهی
گذاره شد آن تیر شاهنشهی .

فردوسی .

رجوع به سرو سهی شود. || تازه و نوچه و نوجان . (برهان ).