سودکردلغتنامه دهخداسودکرد. [ ک َ ] (اِ مرکب ) نفع. منفعت . فایده : چو سال برآمدی شمار اصل خواسته خویش برگرفتی و سود کرد همه بدرویشان دادی . (ترجمه ٔ تاریخ طبری بلعمی ).
