سوزن بال
لغتنامه دهخدا
سوزن بال . [ زَ ] (اِ مرکب ) بچه مرغی که پرهای نوبرآورد و آن پرها بعینه مثل سوزن و خار باشد و آنراسیخ پر نیز گویند. (آنندراج ) (از غیاث ) :
به مرغانی که سوزن بال دیده
که جز اشک شرر دانه نچیده .
به مرغانی که سوزن بال دیده
که جز اشک شرر دانه نچیده .
حکیم زلالی (از آنندراج ).