سولده
لغتنامه دهخدا
سولده . [ دِ ] (اِخ ) نام قصبه ای است کنار راه بابل به چالوس میان تمیشان و المده . دارای پست خانه و تلگرافخانه است . مرکز قصبه ٔ قشلاقی بخش نور شهرستان آمل ، کنار راه شوسه ٔ کناره . جمعیت آن در زمستان 2000 تن و در تابستان تقریباً نصف این عده به ییلاق کجور میروند. (از فرهنگ فارسی معین ).