سپارهلغتنامه دهخداسپاره . [ س َ رَ / رِ ] (اِ) سنگی را گویند که فسان سازند یعنی کارد و شمشیر بدان تیز کنند. (آنندراج ) (برهان ). سنباده . (الفاظ الادویه ).
