سپاریدن

سپاریدن . [ س ِ / س ُ دَ ] (مص ) سپردن :
سپارید ما را و ساکن شوید
به یزدان دادار ایمن شوید.

فردوسی .

چو میدان سر آمد بتابید روی
بترکان سپارید یکباره گوی .

فردوسی .

هزار طرف بیک میخ و هیچ از او نه پدید
بزیر طرف سپاریده میخ را ستوار.

ناصرخسرو(دیوان چ تقی زاده 178).

رجوع به سپردن و سپاردن شود.