سپرافکنان
لغتنامه دهخدا
سپرافکنان . [ س ِ پ َ اَ ک َ ] (ق مرکب ) در حال تسلیم شدن . در حال ِدست از جنگ کشیدن با حال عجز و فروتنی :
نوفل سپرافکنان ز حربش
بنواخت بفرقهای چربش .
رجوع به سپر افکندن شود.
نوفل سپرافکنان ز حربش
بنواخت بفرقهای چربش .
نظامی .
رجوع به سپر افکندن شود.