سپرم
لغتنامه دهخدا
سپرم . [ س ِ پ َ رَ / س َ رَ ] (اِ) مخفف سپرغم است که نوعی از ریحان باشد. (برهان ) (آنندراج ) :
در و کوه و بیابان پر ز سپرم
کِه و مِه خسرو ودرویش خرم .
در آن جمعی نشسته شاد و خرم
برسته نزدشان صد گونه سپرم .
|| گل همیشه جوان . (برهان ) (آنندراج ) (اوبهی ) :
چون سپرم نه میان بزم بنوروز
در مه بهمن بتاز و جان عدوسوز.
در و کوه و بیابان پر ز سپرم
کِه و مِه خسرو ودرویش خرم .
زراتشت بهرام .
در آن جمعی نشسته شاد و خرم
برسته نزدشان صد گونه سپرم .
زراتشت بهرام .
|| گل همیشه جوان . (برهان ) (آنندراج ) (اوبهی ) :
چون سپرم نه میان بزم بنوروز
در مه بهمن بتاز و جان عدوسوز.
رودکی .