سپغلغتنامه دهخداسپغ. [ س َ پ َ ] (ص ) خوب روی و جمیل و زیبا. || پاک و صاف . || (اِ) خانه ای که دارای دریچه های شیشه ای باشد و یا منقش از صورتها و شکلها بود. || نان و یا کماج برشته شده ٔ به روی اخگر و یا در زیر خاکستر. (ناظم الاطباء).
