سپندیلغتنامه دهخداسپندی . [ س ِ پ َ ] (ص نسبی ) آنکه سپند سوزد چشم بد را : ای سپندی منشین خیز سپند آر سپندتا ترا سازم از این چشم گرامی مجمر.فرخی (دیوان ، عبدالرسولی ص 108).