سپهرپایلغتنامه دهخداسپهرپای . [ س ِ پ ِ ] (ص مرکب ) بلند مرتبه : اسبش سپهرجولان رمحش سپهرسنب بختش سپهرمسند و تختش سپهرپای .سوزنی .