سپیدرو
لغت‌نامه دهخدا
سپیدرو. [ س َ / س ِ ] (ص مرکب ) سپیدچهره و سپیدپوست . مقابل سیاه رو :
همچون بیاض چشم سیاهان خوش نگاه
هند از غریب زاده ٔ ایران سپیدروست .
رجوع به سپیدروی شود. || بمجاز، بمعنی سربلند. سرفراز. سرافراز :
سپیدرویم چون روز تا بمدحت تو
سیاه کردم چون شب دفاتر الواح .
|| کنایه از مردم نیک ، بر خلاف سیه روی ، و آن را سپیدکار نیز گویند، و روسپید مثله . (آنندراج ). سرافراز. مفتخر برای حسن عملی . رجوع به سفیدرو و سپیدروی شود. || کنایه از شکفته رو و سرخ رو. (آنندراج ). خوشحال . خندان . شکفته :
دایم دلم ز باد نکویان سپیدروست
مانند میزبان که ز مهمان سفیدروست .
رجوع به سفیدرو و سفیدروی شود.
همچون بیاض چشم سیاهان خوش نگاه
هند از غریب زاده ٔ ایران سپیدروست .
میرزا طاهر (از آنندراج ).
رجوع به سپیدروی شود. || بمجاز، بمعنی سربلند. سرفراز. سرافراز :
سپیدرویم چون روز تا بمدحت تو
سیاه کردم چون شب دفاتر الواح .
مسعودسعد.
|| کنایه از مردم نیک ، بر خلاف سیه روی ، و آن را سپیدکار نیز گویند، و روسپید مثله . (آنندراج ). سرافراز. مفتخر برای حسن عملی . رجوع به سفیدرو و سپیدروی شود. || کنایه از شکفته رو و سرخ رو. (آنندراج ). خوشحال . خندان . شکفته :
دایم دلم ز باد نکویان سپیدروست
مانند میزبان که ز مهمان سفیدروست .
میرزا طاهر وحید (از آنندراج ).
رجوع به سفیدرو و سفیدروی شود.
