سپیدسار
لغتنامه دهخدا
سپیدسار. [ س َ / س ِ ](ص مرکب ) سپیدسر. پیر. پیرمرد. سپیدمو :
این آسیا دوان و در او من نشسته پست
ایدون سپیدسار درین آسیا شدم .
و رجوع به سپیدسر شود.
این آسیا دوان و در او من نشسته پست
ایدون سپیدسار درین آسیا شدم .
ناصرخسرو.
و رجوع به سپیدسر شود.