سپیدنامهلغتنامه دهخداسپیدنامه . [ س َ / س ِ م َ / م ِ ] (ص مرکب ) کنایه از مردم صالح و پرهیزکار و درستکار. (برهان ) (آنندراج ). صالح درستکار چنانکه سیه نامه فاسق و بدکار. (رشیدی ).
