سپیدپوش
لغت‌نامه دهخدا
سپیدپوش . [ س َ/ س ِ ] (نف مرکب ) آنکه جامه ٔ سپید پوشد: سپید پوشان ؛ سپید جامگان . مبیضه . پیروان ابن مقنع :
وامروز نیستند پشیمان ز فعل بد
فعل بد از پدر بتو مانده ست منتسب
چون بشنوی که مکه گرفته ست فاطمی
بر دلْت ذل ببارد و بر تنْت تاب و تب
اَرجو که زود سخت بفوجی سپیدپوش
کینه کشد خدای ز فوجی سیه سلب .
رجوع به سپیدجامگان شود.
وامروز نیستند پشیمان ز فعل بد
فعل بد از پدر بتو مانده ست منتسب
چون بشنوی که مکه گرفته ست فاطمی
بر دلْت ذل ببارد و بر تنْت تاب و تب
اَرجو که زود سخت بفوجی سپیدپوش
کینه کشد خدای ز فوجی سیه سلب .
ناصرخسرو (دیوان چ کتابخانه ٔ طهران ص 43).
رجوع به سپیدجامگان شود.
