سپیدگوییلغتنامه دهخداسپیدگویی . [ س َ / س ِ ] (حامص مرکب ) بی پرده گویی . (آنندراج ) : ز صبح مرگ خبر میدهد ولیک تراسپیدگویی آیینه پرده ٔ گوش است .واعظ (از آنندراج ).
