سپیللغتنامه دهخداسپیل . [ س َ ] (اِ) اسم صوت . طبری «شپل ، شوپول » (سوت )، مازندرانی کنونی «شپل » . (حاشیه ٔبرهان قاطع چ معین ). آواز و نوای مرغان را گویند و بعربی صفیر خوانند. (برهان ) (آنندراج ) (جهانگیری ).
