سکرکهلغتنامه دهخداسکرکه . [ س ُ ک ُ ک َ / ک ِ ] (اِ) شرابی که از ارزن سازند. (آنندراج ) (برهان ). شرابی مر حبشه را که از ارزن گیرند. لغت حبشی است . معرب آن سُقُرقَع. (منتهی الارب ). نبیذ اهل حبشه . (بحر الجواهر).
