سکه ٔ کار کسی را بردن
لغت‌نامه دهخدا
سکه ٔ کار کسی را بردن . [ س ِک ْ ک َ / ک ِ ی ِ رِ ک َ ب ُ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از ارزش و اعتبار کسی را انداختن :
آتش عیاره ای آب عیارم ببرد
سیم بناگوش او سکه ٔ کارم ببرد.
گفتمش ای صبحدم سکه ٔ کارم مبر
زر و سر اینک ز من سکه ٔ رخ برمتاب .
آتش عیاره ای آب عیارم ببرد
سیم بناگوش او سکه ٔ کارم ببرد.
خاقانی .
گفتمش ای صبحدم سکه ٔ کارم مبر
زر و سر اینک ز من سکه ٔ رخ برمتاب .
خاقانی .
