سگ سیرت
لغتنامه دهخدا
سگ سیرت . [ س َ رَ ] (ص مرکب ) آنکه سیرت سگ داشته باشد و آن کنایه از رنجانیدن و گزیدن باشد. (آنندراج ). گزنده . (از ناظم الاطباء) :
خرسر و خرس روی و سگ سیرت
خر گرفته بکول خیک شراب .
|| گستاخ و بی ادب و درشت . (ناظم الاطباء).
خرسر و خرس روی و سگ سیرت
خر گرفته بکول خیک شراب .
سوزنی .
|| گستاخ و بی ادب و درشت . (ناظم الاطباء).