سیاه کردن
لغت‌نامه دهخدا
سیاه کردن . [ ک َ دَ ] (مص مرکب ) سفع. (ترجمان القرآن ). تسوید. (دهار) (منتهی الارب ). تاریک کردن :
گر ایزد بخواهد من از کین شاه
کنم بر تو خورشید روشن سیاه .
- سیاه کردن عمر ؛ گذراندن عمر به بطالت : گفت : اقالیم سبع را طواف کرده و عمر به سیاهی سیاه کرده . (تاریخ طبرستان ).
گر ایزد بخواهد من از کین شاه
کنم بر تو خورشید روشن سیاه .
فردوسی .
- سیاه کردن عمر ؛ گذراندن عمر به بطالت : گفت : اقالیم سبع را طواف کرده و عمر به سیاهی سیاه کرده . (تاریخ طبرستان ).
