سیمگون

سیمگون . (ص مرکب ) هر چیز سپید به رنگ نقره . (ناظم الاطباء). روشن . سپید :
دگر روز چون سیمگون گشت باغ
پدید آمد آن زرد رخشان چراغ .

فردوسی .

مبارزیست ردا کرده سیمگون زرهی
مبارزی که سلاحش مخالب و چنگال .

فرخی .

زده دامن کرته چاک از برون
گشاده بر او سینه ٔ سیمگون .

اسدی .

آب چو نیل برکه اش میگون شد
صحرای سیمگونش خضرا شد.

ناصرخسرو (دیوان چ تهران ص 139).

شب شبه گون ، ردای سیمگون از کتف بنهاد. (سندبادنامه ص 260).
چکیده آب گل در سیمگون جام
شکر بگداخته در مغز بادام .

نظامی .

- سیمگون سیما ؛ آنکه سیمای سفیددارد :
تیر ماهان برگ زرین کیمیای زر شود
وز نهیب دی حصار سیمگون سیما شود.

ناصرخسرو.