سیمین بر
لغت‌نامه دهخدا
سیمین بر. [ ب َ ] (ص مرکب ) سیمین تن . سیمین بدن :
چنین داد سهراب پاسخ بدوی
که ای سرو سیمین بر ماهروی .
از این سرو سیمین بر ماهروی
یکی شیر باشد ترا نامجوی .
مرا بپرسید از رنج راه و شغل سفر
بت من آن صنم ماهروی سیمین بر.
روی من زرین ز عشق یار سیمین بر سزد
بر سر معشوق سیمین بر نثار زر سزد.
کسوت کبود دارد و رخ زرد سال و ماه
از عشق رویت ای بت سیمین بر آفتاب .
چو آن سیمین بران در عیش رفتند
حجاب شرم حالی برگرفتند.
پری رویی و مه پیکرسمن بویی و سیمین بر
عجب کز حسن رویت در جهان غوغا نمیباشد.
درخت قامت سیمین برت مگر طوبی
که هیچ سرو ندیدم که این بدان ماند.
رجوع به ماده ٔ قبل شود.
چنین داد سهراب پاسخ بدوی
که ای سرو سیمین بر ماهروی .
فردوسی .
از این سرو سیمین بر ماهروی
یکی شیر باشد ترا نامجوی .
فردوسی .
مرا بپرسید از رنج راه و شغل سفر
بت من آن صنم ماهروی سیمین بر.
فرخی .
روی من زرین ز عشق یار سیمین بر سزد
بر سر معشوق سیمین بر نثار زر سزد.
سوزنی .
کسوت کبود دارد و رخ زرد سال و ماه
از عشق رویت ای بت سیمین بر آفتاب .
خاقانی .
چو آن سیمین بران در عیش رفتند
حجاب شرم حالی برگرفتند.
نظامی .
پری رویی و مه پیکرسمن بویی و سیمین بر
عجب کز حسن رویت در جهان غوغا نمیباشد.
سعدی .
درخت قامت سیمین برت مگر طوبی
که هیچ سرو ندیدم که این بدان ماند.
سعدی .
رجوع به ماده ٔ قبل شود.
