سیمین عارض
لغتنامه دهخدا
سیمین عارض . [ رِ ] (ص مرکب ) که عارض او در سپیدی چون سیم بود. سپیدچهره :
ساکنانش حور سیمین عارض و زرین کمر
خادمانش ماه آتش ناوک و آهن کمان .
رجوع به ماده ٔ بعد شود.
ساکنانش حور سیمین عارض و زرین کمر
خادمانش ماه آتش ناوک و آهن کمان .
امیرمعزی (از آنندراج ).
رجوع به ماده ٔ بعد شود.