شادخور

شادخور. [ خوَرْ / خُر ] (نف مرکب ) شادخواره . (انجمن آرای ناصری ) :
طبع تو باد شادخور می بکفت چو جام زر
دلبر گلرخت ببر بی غم و رنج و غائله .

ملک قمی (از آنندراج ).

رجوع به شادخوار شود. || (فعل امر) جمله ٔ دعائیه ، گوارای وجود.