شادگان
لغت‌نامه دهخدا
شادگان . [دَ / دِ ] (اِخ ) (گلشن ) در داستان خسرو و شیرین شاهنامه ، از گلشنی به این نام یاد شده است :
بشد تیز تا گلشن شادگان
که بد جای گوینده آزادگان .
چنین گفت شیرین به آزادگان
که بودند در گلشن شادگان .
براه آمد از گلشن شادگان
ز پیش بزرگان و آزادگان .
و رجوع به فهرست ولف و شاده شود.
بشد تیز تا گلشن شادگان
که بد جای گوینده آزادگان .
فردوسی .
چنین گفت شیرین به آزادگان
که بودند در گلشن شادگان .
فردوسی .
براه آمد از گلشن شادگان
ز پیش بزرگان و آزادگان .
فردوسی .
و رجوع به فهرست ولف و شاده شود.
