شاذبلغتنامه دهخداشاذب . [ ذِ ] (ع ص ) دورشونده از جای خود. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || تنهای مأیوس از رستگاری خویش . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
