شارعة
لغتنامه دهخدا
شارعة. [ رِ ع َ ] (ع ص ) تأنیث شارع . دارٌ شارعة؛ خانه ای که درِ آن بسوی راه باز باشد. (ناظم الاطباء). قریبة من الطریق النافذ. (اقرب الموارد). ج ، شوارع . (اقرب الموارد). رماح شارعة و شوارع ؛ نیزه های راست بسوی کسی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء)... ای مسددة. (اقرب الموارد).
